ناله های یک ذهن خسته
۲۷
فروردين
آخر شب بود رفتم اینستام رو چک کنم (کلاً قشر دانشجو رو گم کردی برو اینستا پیداش می کنی)یه تصویری بود از پیج خیریه مال خارج کشور ، جشن تکلیف دختر بچه های بی سرپرستی ، در لحظه ی اول یه لحظه واقعا واقعا کیف کردم فرشته کوچولو هایی که تو لباس سفید-گلبهی از جشنشون لذت می بردن ، عکس قشنگی بود جشنی که یه تعدادی خانم جمع شدن غذا درست کردن (یا ازبیرون تهیه کردن نمی‌دونم ) بچه ها سرود خوندن و...
لبخند شاد بچه هایی که دنیاشون به بزرگی زنجیر دایره ای بود که با دستاشون می ساختن ، اوج نگرانی شون شاید بردن توی اون بازی بود ، اوج انتظارشون شاید هدیه ای بود که برای این روز قرار بود بگین
